صبر کن
خاطره های شیرینت را جا گذاشتی
لای آن کتاب، لبه ی این فنجان،
زیر شاخه های کج کاج حیاط،
روی صافی تابلوهای نقاشی.
حالا که داری می روی
این ها را هم با خودت ببر.
هیچ چیز
به قساوت شیرینی یاد خاطره ها،
کام آدم را تلخ نمی کند.
خاطره های شیرینت را جا گذاشتی
لای آن کتاب، لبه ی این فنجان،
زیر شاخه های کج کاج حیاط،
روی صافی تابلوهای نقاشی.
حالا که داری می روی
این ها را هم با خودت ببر.
هیچ چیز
به قساوت شیرینی یاد خاطره ها،
کام آدم را تلخ نمی کند.